گرامر، کاربرد و معنی clause

در زبان انگلیسی، clause یک عبارت است که حداقل شامل یک فعل است. clause ها می توانند به دو دسته اصلی تقسیم شوند:

clause مستقل (independent clause): یک clause مستقل می تواند به تنهایی به عنوان یک جمله استفاده شود و معنای کاملی داشته باشد.
clause وابسته (dependent clause): یک clause وابسته به تنهایی معنای کاملی ندارد و باید به یک clause مستقل متصل شود تا معنادار شود.

clause مستقل:

یک clause مستقل حداقل شامل یک فعل و یک فاعل است.

مثال:

I am happy. (من خوشحال هستم.)
He is going to the store. (او قرار است به فروشگاه برود.)
We will meet at the park. (ما در پارک ملاقات خواهیم کرد.)

clause وابسته:

یک clause وابسته حداقل شامل یک فعل و یک فاعل است، اما به تنهایی معنای کاملی ندارد.

مثال:

Because I am happy. (چون من خوشحال هستم.)
When he is going to the store. (وقتی او قرار است به فروشگاه برود.)
If we will meet at the park. (اگر ما در پارک ملاقات خواهیم کرد.)

توضیحات تکمیلی:

انواع clause وابسته:

clause های وابسته می توانند به انواع مختلفی تقسیم شوند، از جمله:

clause قیدی (adverbial clause): clause قیدی برای بیان زمان، مکان، هدف، علت، نتیجه یا شرایط یک عمل استفاده می شود.
clause اسمی (noun clause): clause اسمی می تواند به عنوان فاعل، مفعول، متمم یا قید در یک جمله استفاده شود.
clause موصولی (relative clause): clause موصولی برای توصیف یا ارائه اطلاعات اضافی در مورد یک اسم استفاده می شود.

clause قیدی:

clause قیدی برای بیان زمان، مکان، هدف، علت، نتیجه یا شرایط یک عمل استفاده می شود. clause های قیدی معمولاً توسط حروف ربطی مانند “when”, “where”, “why”, “because”, “if”, “although”, “though”, “as”, “until”, “as long as” و “while” معرفی می شوند.

مثال:

I will go to the store when I finish my work. (من به فروشگاه می روم وقتی کارم تمام شود.)
We will meet at the park where we used to play. (ما در پارک ملاقات خواهیم کرد که قبلاً در آن بازی می کردیم.)
I am happy because I got a good grade on my test. (من خوشحال هستم چون نمره خوبی در امتحانم گرفتم.)
I will not go to the party if you are not going to be there. (من به مهمانی نمی روم اگر تو آنجا نباشی.)
I will go to the store even though it is raining. (من به فروشگاه می روم حتی اگر هوا باران باشد.)

clause اسمی:

clause اسمی می تواند به عنوان فاعل، مفعول، متمم یا قید در یک جمله استفاده شود. clause های اسمی معمولاً توسط حروف ربطی مانند “that”, “what”, “which”, “who”, “whom”, “whose”, “where”, “when”, “why” و “how” معرفی می شوند.

مثال:

The fact that you are here is a surprise to me. (این واقعیت که تو اینجا هستی برای من یک تعجب است.)
I don’t know what you are talking about. (من نمی دانم که تو در مورد چه چیزی صحبت می کنی.)
The book that I bought is very interesting. (کتاب که من خریدم بسیار جالب است.)
The man who is standing over there is my father. (مردی که آن طرف ایستاده پدر من است.)
The house whose roof is red is mine. (خانه ای که سقف آن قرمز است مال من است.)

clause موصولی:

clause موصولی برای توصیف یا ارائه اطلاعات اضافی در مورد یک اسم استفاده می شود. clause های موصولی معمولاً توسط حروف ربطی مانند “that”, “what”, “which”, “who”, “whom”, “whose”, “where”, “when”, “why” و “how” معرفی می شوند.

مثال: