چه زمانی از do/does و چه زمانی از افعال be (am,is,are) استفاده کنیم ؟
شاید مثل من شما هم به این سوال رسیده باشید. جواب سوال خیلی ساده است. هر جایی که داخل جمله فعل اصلی داشته باشیم از افعال کمکی do/does استفاده می کنیم . فعال های اصلی مثل go/come/speak/drink و . . .
مثال:
.He wakes up late
? Does he wake up late
Do you like pizza? (The main verb is ‘like’.)
Does she live in Germany? (The main verb is ‘live’.)
Do you want to come to the party? (The main verb is ‘want’.)
اما هر جایی که فعل اصلی جمله am/is/are باشه با همین افعال فقط باید سوالی بشه.
.Anna is very generous
? Is Anna very generous
Are you tired? (The main verb is ‘be’.)
Is she at school? (The main verb is ‘be’.)
Are they from Qatar? (The main verb is ‘be’.)
افعال be
افعال be در زمان حال ساده به عنوان فعل اصلی جمله استفاده می‌شوند و نیازی به افعال کمکی do و does ندارند. این افعال برای بیان وضعیت، صفت، شغل، ملیت، مکان و زمان استفاده می‌شوند.
برای ساختن سوالات با افعال be، فعل be قبل از ضمیر قرار می‌گیرد و سپس فعل اصلی بدون تغییر به صورت ساده در جمله قرار می‌گیرد. به عنوان مثال:
Are you happy? (آیا شما خوشحال هستید؟)
Is she a doctor? (آیا او دکتر است؟)
برای منفی کردن جمله ها با افعال be، فعل be قبل از ضمیر قرار می‌گیرد و سپس فعل اصلی بدون تغییر به صورت ساده در جمله قرار می‌گیرد. به عنوان مثال:
She is not happy. (او خوشحال نیست.)
We are not doctors. (ما دکتر نیستیم.)
همچنین، برای تأکید بر یک ادعا یا سؤال با افعال be، فعل be قبل از ضمیر قرار می‌گیرد و سپس فعل اصلی بدون تغییر به صورت ساده در جمله قرار می‌گیرد. به عنوان مثال:
I am the best. (من بهترین هستم.)
Is he really a doctor? (آیا واقعاً او دکتر است؟)
افعال do و does
افعال do و does در زمان حال ساده به عنوان فعل کمکی برای ساختن سوال و منفی کردن جمله ها استفاده می‌شوند. این افعال به تنهایی بکار نمی‌روند و همیشه با فعل اصلی در جمله همراه می‌شوند.
برای ساختن سوالات، do برای ضمایر I, you, we و they استفاده می‌شود و does برای ضمایر he, she, it استفاده می‌شود. این افعال قبل از ضمیر قرار می‌گیرند و سپس فعل اصلی بدون تغییر به صورت ساده در جمله قرار می‌گیرد. به عنوان مثال:
Do you like ice cream? (آیا شما بستنی دوست دارید؟)
Does she speak French? (آیا او فرانسه صحبت می‌کند؟)
برای منفی کردن جمله ها، do not (don’t) برای ضمایر I, you, we و they استفاده می‌شود و does not (doesn’t) برای ضمایر he, she, it استفاده می‌شود. به عنوان مثال:
She doesn’t speak French. (او فرانسه صحبت نمی‌کند.)
We don’t like spicy food. (ما غذاهای تند دوست نداریم.)
به علاوه، do و does برای تأکید بر یک ادعا یا سؤال نیز استفاده می‌شوند. به عنوان مثال:
I do love you. (من واقعاً تو را دوست دارم.)
Does he really know the answer? (آیا واقعاً او پاسخ را می‌داند؟)
حالا دوست دارم یه موضوعی را بدونید :
در زبان انگلیسی ما دو تا فعل خاص داریم یکی have هست و یکی هم do. این دو فعل خاص را باید همیشه بالاتر از افعال has و یا does در نظر بگیرید. یعنی چی ؟ یعنی اینکه این فعل ها شکل اصلی هستند. بریم برای مثال:
She has a book
Does she have a book?
I have a book
Do you have a book?
Ali do homework
Does Ali do homework?
He does not know what to do
